Δρόμος σιωπής
Βράδια σε σκοτεινά σοκάκια, σαν το χαρτί τσακίζω κι'αν δεν τολμήσω ποτέ να σου μιλήσω, είναι γιατί πάντα διαλέγω τη σιγή. Θα' θελα να ήμουνα βουνό, τον ουρανό ν' αγγίζω° στην θάλασσα να κολυμπώ, να μην ξανά γυρίσω. Στα σύννεφα πάνω να κρυφτώ, την άμμο να μυρίζω, να βλέπω την ύπαρξη ζωής και πάλι να ελπίζω...