Σιωπηλός παρατηρητής

Σβήνει ο ουρανός, 

η θύμισή σου μισή, 

μακριά το φως. 

Γεύση μοναξιάς

κ αν θέλω να ερωτευτώ, 

τη μαγεία ν' αγγίξω κ εγώ, 

γλυκόπικρα γελώ. 

Τ'αστερια φωτίζουν το σκοτάδι, 

σε μια πόλη μελαγχολική, 

μόνη κι'εγώ

κι'απ'το μπαλκόνι κοιτώ, 

δύο ανθρώπινες φιγούρες. 

Αυθόρμητα χαμογελώ, 

τα χέρια τους παρατηρώ, 

που είναι ενωμένα με ερωτικό δεσμό.